Αποτύπωμα άνθρακα

Οργανωτικό ή ατομικό αποτύπωμα άνθρακα είναι οι συνολικές, ετήσιες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου (κυρίως άνθρακα) που σχετίζονται με τις δραστηριότητες του συγκεκριμένου οργανισμού ή ατόμου. Οι συνολικές δραστηριότητες που περιλαμβάνονται ορίζονται σε 3 διαφορετικά «πεδία» άνθρακα. Το Πεδίο 1 είναι η άμεση καύση ορυκτών καυσίμων άνθρακα από τον οργανισμό/άτομο – αυτό περιλαμβάνει αέριο σε ιδιόκτητα κτίρια ή βενζίνη σε οχήματα. Το Πεδίο 2 είναι όπου ένας άλλος οργανισμός καίει τα ορυκτά καύσιμα, αλλά η παραγωγή χρησιμοποιείται από τον οργανισμό/άτομο, αυτό είναι κυρίως ηλεκτρική ενέργεια που χρησιμοποιείται από ένα εθνικό δίκτυο. Τέλος, το Πεδίο 3 είναι όλες οι άλλες πηγές άνθρακα που δημιουργούνται από τις δραστηριότητες του οργανισμού/ατόμου, αυτό περιλαμβάνει για παράδειγμα τον άνθρακα που καίγεται σε μια αλυσίδα εφοδιασμού οργανισμών για την παροχή πρώτων υλών για προϊόντα ή τον άνθρακα που καίγεται κατά τη χρήση τέτοιων προϊόντων – π.χ. κατανάλωση ενέργειας του κατασκευασμένου ε οπλισμού.

Ανανεώσιμη Ενέργεια

Η Ανανεώσιμη Ενέργεια είναι χρησιμοποιήσιμη ισχύς (όπως θερμότητα ή ηλεκτρισμός) που προέρχεται από έναν ανανεώσιμο ή πράσινο πόρο ή διαδικασίες που ανανεώνονται συνεχώς. Αυτές οι πηγές ενέργειας περιλαμβάνουν την ηλιακή ενέργεια, την αιολική ενέργεια, τη γεωθερμική ενέργεια και την υδροηλεκτρική ενέργεια.

Βιώσιμη κατανάλωση και οικολογική συμπεριφορά

Βιώσιμη κατανάλωση σημαίνει προώθηση της αποδοτικότητας των πόρων και της ενέργειας, βιώσιμες υποδομές, καθώς και διασφάλιση πρόσβασης σε βασικές υπηρεσίες, αξιοπρεπείς και φιλικές προς το περιβάλλον θέσεις εργασίας και καλύτερη ποιότητα ζωής με σεβασμό σε ολόκληρο το οικοσύστημα. Φυσικά, η βιώσιμη κατανάλωση είναι μέρος της έννοιας της βιώσιμης ανάπτυξης που φυσικά δεν αφορά μόνο την περιβαλλοντική βιωσιμότητα αλλά και την οικονομική και κοινωνική βιωσιμότητα. Σύμφωνα με τον ορισμό που προτείνεται στην έκθεση Our Common Future που δημοσιεύθηκε το 1987 από την Παγκόσμια Επιτροπή για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη (Bruntland Commission) του Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών για το Περιβάλλον, «αειφόρος ανάπτυξη» σημαίνει μια ανάπτυξη ικανή να εξασφαλίσει «την ικανοποίηση των αναγκών του της σημερινής γενιάς χωρίς να διακυβεύεται η ικανότητα των μελλοντικών γενεών να καλύψουν τις δικές τους ανάγκες”. Η λέξη “αειφορία” περιγράφει τη συμβατότητα μεταξύ της ανάπτυξης των οικονομικών δραστηριοτήτων, της διαφύλαξης του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής των ανθρώπων. Η Αειφόρος κατανάλωση επομένως, δεν επηρεάζεται μόνο από οικονομικές πολιτικές και πρακτικές, αλλά μπορεί, αν και σε περιορισμένο βαθμό, να επηρεαστεί από κάτω από καταναλωτές και τρόπους ζωής συμβατούς με την ικανότητα της βιόσφαιρας να απορροφά τις επιπτώσεις των ανθρώπινων δραστηριοτήτων. Σε αυτή την προοπτική, είναι ενδιαφέρον να κατανοήσουμε πώς η επίγνωση μιας ενάρετης οικολογικής συμπεριφοράς μπορεί επίσης να επηρεάσει το σύστημα κατανάλωσης. Με τον όρο οικολογική συμπεριφορά, στην πραγματικότητα, εννοούμε όλες τις ενέργειες που συμβάλλουν στη διατήρηση ή/και τη διατήρηση του περιβάλλοντος. Γνωρίζουμε όμως ότι η σχέση προσφοράς-ζήτησης είναι το αποτέλεσμα μιας πολύπλοκης επανάληψης και, πάνω απ’ όλα, επηρεάζεται από ένα καθορισμένο σύστημα παραγωγής. Για το λόγο αυτό, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τι είναι η βιώσιμη ανάπτυξη προκειμένου να υιοθετήσουμε τη βιώσιμη κατανάλωση και συμπεριφορά.

Βιοποικιλότητα

Η λέξη βιοποικιλότητα έχει γίνει βασικός όρος στους στόχους της διατήρησης των φυσικών πόρων και της αειφόρου ανάπτυξης, αλλά είναι εκπληκτικά ένας αρκετά πρόσφατος όρος. Πράγματι, μόλις στα τέλη της δεκαετίας του 1980 οι δύο λέξεις «bio», που σημαίνει «ζωή» και η λέξη «διαφορετικότητα», που αναφέρονται στη μεταβλητότητα των μορφών ζωής, συνδυάστηκαν για να σχηματίσουν αυτό που βρίσκεται σήμερα στην πρώτη γραμμή των επιστημονικών εργασιών. Η βιοποικιλότητα αναφέρεται σε όλες τις μορφές ζωής στη Γη, από ζώα, φυτά, μύκητες και μικροοργανισμούς, και αντιπροσωπεύει έναν κόσμο τόσο πλούσιο που πολλά είδη που περιλαμβάνονται στο ζωντανό οικοσύστημα δεν έχουν ακόμη ανακαλυφθεί. Η βιοποικιλότητα αναφέρεται επίσης στα πολλά είδη που έχουν εξαφανιστεί και υφίσταται μια μεγάλη αλλαγή λόγω μαζικών εξαφανίσεων, πολλά λόγω των αρνητικών επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής και των ανθρώπινων δραστηριοτήτων. Καθώς αναγνωρίζουμε τη σημασία της διατήρησης της βιοποικιλότητας, συνειδητοποιούμε όλο και περισσότερο τις στρατηγικές που πρέπει να υιοθετήσουμε σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο για τη μείωση των απειλών που αντιμετωπίζει.

Διαχείριση Ύδατος

Η Ολοκληρωμένη Διαχείριση Υδάτινων Πόρων (IWRM) είναι μια διαδικασία που προωθεί τη συντονισμένη ανάπτυξη και διαχείριση των υδάτων, της γης και των σχετικών πόρων προκειμένου να μεγιστοποιηθεί η βιωσιμότητα των οικοσυστημάτων και των υπηρεσιών οικοσυστήματος. Παρά το γεγονός ότι είναι ένας από τους σημαντικότερους φυσικούς πόρους, πολλά επιφανειακά και υπόγεια υδατικά συστήματα μολύνονται, συσσωρεύονται ή υποβαθμίζονται με άλλους τρόπους, με αποτέλεσμα την απώλεια υπηρεσιών οικοσυστήματος. Η έννοια της ολοκληρωμένης διαχείρισης των υδάτινων πόρων περιλαμβάνει πρακτικές σε περιφερειακό, τοπικό και μικρο επίπεδο για την πρόληψη αυτών των αρνητικών επιπτώσεων και τη βελτίωση της ποιότητας των υδάτινων πόρων. Αυτές οι πρακτικές εξαρτώνται από φυσικά υλικά και μιμούνται φυσικές διαδικασίες, με την εφαρμογή σκληρών τεχνολογικών και μαλακών κοινωνικών λύσεων. Το θέμα είναι σύμφωνο με την Οδηγία Πλαίσιο για τα Ύδατα, η οποία τονίζει επίσης την ευθύνη του ατόμου στη διασφάλιση της ποιότητας των υδάτινων πόρων.

Συστήματα τροφίμων και γεωργίας

Τα συστήματα γεωργίας είναι ανθρωπογενές ή ημιφυσικό οικοσύστημα που χρησιμοποιούνται κυρίως για την παραγωγή τροφίμων. Στις δυτικές χώρες το κυρίαρχο σύστημα γεωργίας είναι η λεγόμενη συμβατική ή βιομηχανική γεωργία, η οποία περιλαμβάνει χημικές και μηχανικές εισροές που επηρεάζουν αρνητικά το περιβάλλον και την ανθρώπινη υγεία. Λόγω των αρνητικών επιπτώσεων, υπάρχει αυξανόμενη ανάγκη για βιώσιμα πολυλειτουργικά συστήματα γεωργίας, τα οποία περιλαμβάνουν ασφαλή επεξεργασία τροφίμων από συν-παραγωγή τροφίμων, δίκαιο εμπόριο τροφίμων, ένταξη της τοπικής κοινότητας και ανάπτυξη συμπληρωματικών δραστηριοτήτων όπως ο τουρισμός. Αυτά τα γεωργικά συστήματα εξαρτώνται από τοπικούς πόρους (φυσικοί και κοινωνικοί πόροι, υπηρεσίες οικοσυστήματος), παραδόσεις (γνώση και δεξιότητες που αναπτύσσονται μακροπρόθεσμα και επανειλημμένα επικυρώνονται), διαθέσιμες τεχνολογίες (μηχανοποίηση, ρομποτική, αισθητήρες, τηλεπισκόπηση) και ηθική (περιβαλλοντική και κοινωνική ευθύνη).

Προστασία του περιβάλλοντος

Προστασία του περιβάλλοντος  Η πράξη προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος σε ατομικό, συλλογικό και κυβερνητικό επίπεδο είναι η έννοια της προστασίας του περιβάλλοντος. Η προστασία του περιβάλλοντος συνδέεται επίσης με τους όρους πρόληψης και αποκατάστασης.

Ανακύκλωση και Βιοαποικοδόμηση

Ανακύκλωση  Η διαδικασία μετατροπής των απορριμμάτων σε άλλα προϊόντα, υλικά κ.λπ. Βιοαποικοδόμηση  Η αποδόμηση των υλικών σε φυσικά προϊόντα με τη συμβολή μικροοργανισμών (βακτήρια, μύκητες κ.λπ.).

Γνώση για το κλίμα

Η κλιματική αλλαγή είναι ένα πρόβλημα που επηρεάζει ολόκληρο τον πλανήτη Γη. Πρόκειται για αλλαγές στις θερμοκρασίες και τα καιρικά μοτίβα. Οι ανθρώπινες δραστηριότητες είναι ο κύριος μοχλός για μια τόσο δραστική αλλαγή στις θερμοκρασίες στις μέρες μας. Διαφορετικοί διεθνείς οργανισμοί όπως η UNESCO και τα Ηνωμένα Έθνη, μεταξύ πολλών άλλων, προσπαθούν να ευαισθητοποιήσουν για τη σοβαρότητα του ζητήματος, ενώ ταυτόχρονα εφαρμόζουν νέα μέτρα που πρέπει να ληφθούν από τον πληθυσμό.

Μεταφορές και ρύπανση

Οι μεταφορές διαδραματίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στη σημερινή κοινωνία και οικονομία. Το να έχουμε ένα αποτελεσματικό σύστημα μεταφορών είναι το κλειδί για την ποιότητα ζωής μας. Ωστόσο, οι μεταφορές είναι ένας από τους παράγοντες που επηρεάζουν το περιβάλλον και τον θόρυβο. Επιπλέον, οι μεταφορές καταναλώνουν το ένα τρίτο της τελικής ενέργειας στην ΕΕ. Πολλά έγγραφα της ΕΕ τονίζουν τη μετρημένη χρήση των μεταφορών και τη σημασία του ελέγχου των εκπομπών άνθρακα από τις μεταφορές.