Ślad Węglowy

Ślad węglowy organizacji lub indywidualny ślad węglowy to roczna suma emisji gazów cieplarnianych (głównie dwutlenku węgla) emitowanych przez konkretną organizację lub osobę. Wszystkie aktywności generujące gazy cieplarniane można podzielić na 3 różne zakresy. Zakres 1. obejmuje spalanie paliw kopalnych przez organizację lub osobę z uwzględnieniem gazu ziemnego do ogrzewania budynków czy benzyny napędzającej pojazdy. Zakres 2. to spalanie paliw kopalnych przez określony podmiot, ale odbiorcą wytwarzanej w ten sposób energii oraz zasobów jest inna organizacja lub osoba; zakres 2. najczęściej dotyczy elektryczności z krajowej sieci elektroenergetycznej. Wreszcie zakres 3. obejmuje wszystkie pozostałe źródła gazów cieplarnianych powstających w wyniku aktywności organizacji lub osoby prywatnej, w tym np. dwutlenek węgla emitowany w łańcuchu dostaw firmy czy podczas wydobycia surowców lub emisje generowane podczas użytkowania gotowych produktów, jak w przypadku zużycia energii przez eksploatowane urządzenia.

Energia odnawialna

Energia odnawialna to moc użytkowa (taka jak elektryczność czy ciepło), która pochodzi z odnawialnego lub zielonego procesu lub zasobu niewyczerpalnego w ludzkiej skali czasu. Do źródeł energii odnawialnej zaliczmy to energię słoneczną, wiatrową, geotermalną oraz energię wodną.

Zrównoważona konsumpcja i nawyki ekologiczne

Zrównoważona konsumpcja polega na promowaniu efektywnego korzystania ze źródeł energii i zasobów, działaniu na rzecz zrównoważonej infrastruktury, a także zapewnianiu dostępu do podstawowych usług, godnej, przyjaznej środowisku pracy i lepszej jakości życia przy jednoczesnym poszanowaniu całego ekosystemu. Zrównoważona konsumpcja oczywiście wpisuje się w szersze pojęcie zrównoważonego rozwoju, które obejmuje nie tylko ochronę środowiska, lecz także wiele praktyk i strategii z zakresu gospodarki i życia społecznego. Zgodnie z definicją zaproponowaną przez raport pt. „Nasza wspólna przyszłość ” opublikowany w 1987 roku przez Światową Komisję ds. Środowiska i Rozwoju (Komisja Brundtland) w ramach Programu Środowiskowego Organizacji Narodów Zjednoczonych, „zrównoważony rozwój” oznacza rozwój „odpowiadający obecnym potrzebom bez uszczerbku dla możliwości spełnienia swoich potrzeb przez przyszłe pokolenia.” Termin „zrównoważony rozwój” opisuje zgodność celów z zakresu rozwoju ekonomicznego, ochrony środowiska oraz zapewnienia ludziom dobrej jakości życia. Wobec tego zrównoważona konsumpcja jest kształtowana nie tylko przez politykę gospodarczą, lecz także (choć w mniejszym stopniu) oddolnie, przez konsumentów prowadzących styl życia, którego produkty uboczne mogą być zaabsorbowane przez biosferę bez uszczerbku dla niej. Z tego punktu widzenia warto zrozumieć, jak bycie świadomym pozytywnych zachowań ekologicznych może wpływać na konsumpcję. Przez zachowania ekologiczne rozumiemy wszystkie działania przyczyniające się zachowania środowiska naturalnego w możliwie niezmienionym stanie. Jednak rozumiemy też, że relacja popytu i podaży jest wynikiem złożonych procesów oraz jest regulowana przez określone systemy produkcji. Dlatego też należy mieć świadomość czym jest zrównoważony rozwój, aby móc zaadaptować praktyki zrównoważonej konsumpcji.

Bioróżnorodność

Bioróżnorodność stała się kluczem do ochrony zasobów naturalnych i kultywowania zrównoważonego rozwoju, a przy tym jest stosunkowo nowym terminem. Dopiero w latach 80 przedrostek „bio-” oznaczający życie został zestawiony z rzeczownikiem „różnorodność”, odnoszącym się do wielości form życia. Bez tego pojęcia trudno wyobrazić sobie współczesne badania naukowe. Bioróżnorodność odnosi się do wszystkich istot żyjących na Ziemi, od zwierząt i roślin przez grzyby po bakterie i protisty. Reprezentuje świat tak bogaty, że wiele gatunków zamieszkujących poszczególne ekosystemy wciąż czeka na odkrycie. Bioróżnorodność odnosi się także do gatunków, które już wyginęły oraz gatunków obecnie zagrożonych w wyniku zmian klimatycznych i szeroko rozumianej dzielności człowieka. Zdając sobie sprawę z tego, jak ważne jest podtrzymywanie bioróżnorodności stajemy się bardziej świadomi strategii, które należy zaadaptować w życiu społecznym i gospodarczym, aby zredukować istniejące zagrożenia.

Zarządzanie zasobami wodnymi

Zintegrowane zarządzanie zasobami wodnymi jest procesem wspierającym skoordynowane działania na rzecz ochrony zasobów wodnych, a także innych zasobów naturalnych w celu zrównoważonego korzystania z ekosystemów oraz związanych z nimi usług ekosystemowych. Woda jest jednym z najważniejszych zasobów naturalnych, jednak wiele wód powierzchniowych i podziemnych jest zanieczyszczonych, zablokowanych lub w inny sposób zdegradowanych, co skutkuje utratą dostępu do usług ekosystemowych. Koncepcja zintegrowanego zarządzania zasobami wodnymi obejmuje działania na poziomie regionalnym, lokalnym oraz indywidualnym mające zapobiegać degradacji wód. Do tych działań wykorzystuje się naturalne materiały oraz techniki naśladujące naturalne procesy przy zastosowaniu „twardych” rozwiązań technologicznych oraz „miękkich” rozwiązań społecznych, co pozostaje w zgodzie z Ramową Dyrektywą Wodną, która podkreśla odpowiedzialność każdego i każdej z nas za dbanie jakość zasobów wodnych.

Żywność i systemy rolnicze

Systemy rolnicze to antropogeniczne lub półnaturalne ekosystemy wykorzystywane głównie do produkcji żywności. W krajach wysokorozwiniętych podstawowym systemem jest tzw. rolnictwo konwencjonalne lub inaczej przemysłowe, które zakłada wykorzystanie środków chemicznych i narzędzi mechanicznych źle wpływających na środowisko i zdrowie ludzi. Ze względu na te negatywne aspekty rośnie zapotrzebowanie na zrównoważone, wielofunkcyjne systemy rolnicze wykorzystujące naturalną produkcję żywności, bezpieczne przetwarzanie żywności, uczciwy handel, a także angażujące lokalną społeczność oraz wspierające rozwój dodatkowych aktywności np. turystyki. Tego typu systemy polegają na lokalnych zasobach (naturalnych i społecznych), usługach ekosystemowych, tradycjach (wiedzy i umiejętnościach rozwijanych i weryfikowanych przez całe życie), dostępnych technologiach (mechanizacji, robotyzacji, czujnikach, teledetekcji) oraz etyce (odpowiedzialności społecznej i wobec środowiska naturalnego).

Ochrona środowiska

Ochrona środowiska: To działania na rzecz ograniczenia niszczenia środowiska naturalnego na poziomie indywidualnym, zbiorowym i państwowym. Łączy się także z pojęciami zapobiegania degradacji środowiska i rekultywacji środowiska. Lista obszarów: zakres, potrzeba i korzyści; ograniczenie, ponowne wykorzystanie, recykling; zapobieganie degradacji środowiska; ochrona środowiska na co dzień; rekultywacja środowiska; polityka ochrony środowiska Unii Europejskiej.

Recykling i biodegradacja

Recykling: proces przetwarzania odpadów w nowe produkty i materiały. Lista obszarów: zakres i potrzeby; typy recyklingu; korzyści i przewidywane rezultaty recyklingu; biodegradacja; przykłady z krajów Europejskich oraz najlepsze europejskie rozwiązania. Biodegradacja: rozkład materiałów do prostszych, neutralnych związków chemicznych przy udziale mikroorganizmów (bakterii, grzybów etc.). Lista obszarów: metody biodegradacji; odpady biodegradowalne w Unii Europejskiej; kompost; korzyści i przewidywane rezultaty.

Wiedza o klimacie

Zmiany klimatyczne to problem, który wpływa na całą Ziemię. Ich skutkiem są występowanie skrajnych temperatur oraz zmiana dotychczasowych cyklów pór roku i zjawisk pogodowych. Ludzka działalność stanowi główny czynnik powodujące te niekorzystne zaburzenia. Różne organizacje międzynarodowe takie jak UNESCO i ONZ starają się uświadamiać ludziom powagę sytuacji przy równoczesnym proponowaniu kolejnych środków zaradczych, które w miarę możliwości mają wprowadzać wszystkie społeczeństwa.

Transport i zanieczyszczenia

Transport odgrywa kluczową rolę we współczesnej gospodarce i codziennym życiu. Efektywny system transportu jest niezbędny dla wysokiej jakości życia. Jednak w znacznym stopniu wpływa on na środowisko i generuje hałas. Ponadto zużywa jedną trzecią całej energii wykorzystywanej w Unii Europejskiej. Liczne dokumenty UE podkreślają, jak ważne jest ograniczanie korzystania z transportu oraz kontrolowanie emisji gazów cieplarnianych w tym sektorze.